انجمن نویسندگان و شاعران ایران (انوشا)

خم زلف تو دام کفر و دینست،،،،بگو بینم هنر هایت همین است؟

همان اول تو را دیدم گرفتم،،،،،سرا پایت همه فیک مبین است

گمان دارم چنان فیک است حالت،،،،،که دست آوردش از میدین چین است

جمالت معجز چین است قطعا،،،،با اسکارلت جهانسون در قرین است

من این ها را به تو گفتم ولیکن،،،،گمانم عمه ات یکجا کمین است

یقینم گر چنین از من شنفتست،،،،حسابم با کرام الکاتبین است

مرا دادم نصیحت فرد قبلی،،،،،که میگفت اجر این صحبت چنین است

کبودی پای چشم از ضربه ی کفش،،،،،ببینت  این ضربه ی عمه مهین است

مگو چون من چنین تا چون نباشی،،،،،ز کارستان او یک شما این است

برین عمه مهین صد آفرین باد ،،،،،که در عاشق کشی سحر آفرین است

مشو هاتف ز کید عمه ایمن،،،،که دایم با کمان اندر کمین است

سروده:هاتف خراسانی