خسیس
حرفی نگفته دارم دانم خداپرستی
در بحث بذل و بخشش خالق نمونه باشد
با نان جنس زحمت برکت به خانه پاشد
بعد از نماز حاجت شکرش کنم دو دستی
خیرات جمع میشد با منزلت به مسجد
در وسع و در توانش هر کس کمک رساند
الّا خسیس شخصی خود میکشد کناری
یاری نمینماید مینالد از نداری
در بین جمع حاضر وی را عجیب دیدم
خود شاغل است و خانم هم کارمند دولت
در تخت مفتخواری صاحب مقام و شوکت
ماشین باکلاسی با خانه باغ دارد
هنگام آش نذری جایی سراغ دارد
هر روز از مخارج گیرد حساب و بارم
جیبی نهفته دارد بر روی لب ندارم
دستی گرفته دارد در حین خرج کردن
بیند ریال و پولی چون پنبه نرم گردد
کارش بود گرفتن بخشش روا ندارد
چیزی ز وی بخواهی حرفش بود ندارد
هر کس نداشت سودی عمرش برای مردم
در عین زنده بودن انگار مرده باشد
دانم خداپرستی،از دور می درخشی
او را اسیر دیدم در دام خود پرستی
داری اگر تو در سر سودای سرشناسی
باید چو شخص حاتم از مال خود ببخشی
ابراهیم خلیلیان
