توجانم میدهی هردم ازان موهای خرمایی
سپس میگیری جان از من به تیر چشم یغمایی
شگفتم از خرام و از لب پیمانه می سانت
تبارک بر کسی که آفرید این ناز و زیبایی
خرامان آمدی و من خراب و خانه ویرانم
همه مخروبه ام کردی تو با مژگان بالایی
ز لبهایت ننوشیده چنان مستم که دنیا را
به روی سر بچرخانم که یا گیجم ز شیدایی؟
دلم چون وازگون لاله که قامت خم شد از هجرت
خدارا شکر دل دارد تحمل در شکیبایی
سرودی شعری ای هاتف فرستادی سر کویش
که راهش سوی این خانه بیاراید به زیبایی
موضوعات مرتبط: بداهه ، دلنوشته ، شخصی ، عاشقانه ، عارفانه ، غزل
تاريخ : یکشنبه سی ام خرداد ۱۴۰۰ | 1:33 | نویسنده : امیر حسین دائمی پویا(امیر هاتف) |
