چه گویمت که ازین دل چه میکشم ز فراقت
تو آن بُدی که برفتی بگفتمت به سلامت
نه طاقتم که نباشی نه قادرم به تلاشی
ز کار زمانه منم که شدم رفیق ندامت
به خون دیده بشویم ضیافت ستمش را
مگر چنین شب خود را بدر کنم به سلامت
اگر خوشم،به امیدت،نفس کشم،به امیدت
عزیز من تو خوشی کن بجای من به نیابت
موضوعات مرتبط: بداهه ، دلنوشته ، شخصی ، عاشقانه ، عارفانه
تاريخ : دوشنبه سوم مهر ۱۴۰۲ | 20:43 | نویسنده : امیر حسین دائمی پویا(امیر هاتف) |
