انجمن نویسندگان و شاعران ایران (انوشا)

راهِ راهب، دراز و جانکاه است/

کسی از راه بهتر آگاه است؟/

– تا خدا، راه، گاه، کوتاه است/

قدر یک شاخه گل، دو لب، لبخند.//

سروش، قالبی تازه و توانمند در شعر پارسی و تا حد زیادی جامع قالب های دوبیتی، رباعی و سه گانی است. سروش، پلی است میان شعر سنتی و شعر نو.

چند سروش

از محمدعلی رضاپور(مهدی)

1-
رنجشم از شما جوانان نیست/
از گروه شما و آنان نیست/
ریشه ی مشکل از بزرگان است.//

2-
تو که از عاشقت حذر کنی و/
ترکِ یک لحظه- یک نظر کنی و/
روی، سوی دلی دگر کنی و/
با دلِ دردمند، کارَت نیست.//
3-
سروشی پلکانی (از لَخت بلند به کوتاه) با عروض آزاد

در قلمروی به پهنای تمام جهان/
پادشاهیِ شما جاودران/
بزرگ- بی قرینه سلطان!/
حضرت عشق!//

(سروش، قالبی تازه و توانمند در شعر پارسی و تا حدود زیادی جامع قالب های دوبیتی و رباعی و سه گانی و
پلی ست میان شعر سنتی و نو)