انجمن نویسندگان و شاعران ایران (انوشا)

یکی بود یکی نبود
یک نفر بود فرداش نبود
 

حوا در باغ قدم می زد و فرشته ها پشت سرش. یکی از فرشته ها که مامور هدایت او بود به سمتی اشاره کرد.  

چه خوش خوشک آمدی

نرم و نمک آمدی

با دست برگ آمدی

سرخ و خنک آمدی

من آتوسا

دختر کاساندان

دختر کوروش

کرمی هستم در میان پیله 

اینجا بر من سخت می آید

دیگران گفته‌اند، بر مزار با کفش راه مرو اما می‌دانی… من مشتاقم که خاکِ گورم آغشته به رد پای دوستان باشد تا وقتی نگاه‌شان بر سنگم می‌افتد، بدانند ذهن و دلم، در این جهان و آن جهان همواره درگیر حالِ عزیزان بوده‌است

پ. ن: با تشکر از کمک هوش مصنوعی در بازنگری آن

خداحافظ خاطرات چندین ساله، خداحافظ خانه

میعادگاه عاشقانه نبودی تلخی بی بهانه بودی

بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم 

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام دوست عزیز
به خوبی باطن زیبایت هستی؟

این داستان

در یک پارت

مرموز و جالب لطفا مطالعه کنید

خبری از اون مرد نشد نه اون روز بلکه تا سه سال و من هیچ وقت از طرف اون مرد صدا نشدم. بجاش یاد گرفتم دختر حق ادامه تحصیل نداره، دختر نباید

با چشم های بسته

استخوانی شکست

چاره درد من را

رقص مرگ

به ادامه مطلب بروید

گاهی 

از پشت می شود خنجر نزد

آغوش کشید!

🥴آرشا از زمان ساسانیان با حرکت زمانی وارد عصر عرب در ایران شد.🥴

هر چند که مردم فقیر بودن و اختلاف هایی توی ایران وجود داشت🥺

دنیایم باغ سرسبز با میوه های تلخ شده است

از آن سوی حصار من باغداری خوشبخت 

و در این سوی حصار فقیری گرسنه

داداشم شبکه رو عوض کرد و برنامه کودک رو گذاشت. مجبوری نشستم و برنامه رو نگاه کردم.  
 

به ادامه مطب بروید📕

فیلم_های_لاکچری_ببینید
.
 

چگونه_مسلمان_خوبی_باشیم!
.
.
.
#جلسه_دوم

این ها رو می خوام کتاب کنم پس اول اینجا می فرستم و خوشحال می شم با نظراتتون کمک کنید

.

یاس

ای مرد با احساس 

یاس 

ای گل پنهان آل محمد 

یاس 

او رد می شود و من به راه رفته اش نگاه می اندازم درست مانند همان روز، درست مانند همان روز همان آخرین روز که مرا گذاشت و رفت و نگاهی نیز به پشت سرش نیانداخت. از شما چه پنهان من هنوز رفتن او را دوست دارم!

حنا را بر دست هایت بزن عروس
بگذار بر روی دستانت امواج قلم‌ بکشد گل های دنباله دار را
بگذار دستانت را زیبا کنند تا همه بدانند این دستان خستگی های مرد را نوازش می کرد و گریه ی کودک را آرام
بگذار بدانند که خانه با این دست ها بوی زندگی می دهند و فرزندان در پناه این دستان رشد خواهند کرد
پس بگذار بر روی دستانت گل های به ثمر رسیده و دنباله طولانی خط زندگی که در دستانت ریشه دوانده است را بکشند
#ملیکا_ملازاده 

تو كیستی، كه من اینگونه بی تو بی تابم؟
شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم .
تو چیستی،که من از نزدیک شدن به تو
بسان قایق، سرگشته، روی گردابم!

تو از کدام قبرستان؟ بر سر کدام احمق؟

تو را کجا انصاف

تو از كدام جهان؟
تو در كدام کتاب، تو از كدام صفحه؟
تو در كدام دستی، همره كدام دبیر؟
تو از كدام عقلی؟

من از كجا سر راه تو آمدم ناگاه!
چه كرد با دل من آن تست های تلخت، آه!
مدام پیش نگاهی، مدام پیش نگاه!
كدام نشاه دویده است از تو در تن من؟

كه ذره های وجودم تو را كه می بینند،
به مرگ می ماند،
نوحه میخوانند!

چه آرزوی محالی است نبودن تو
مرا همین بگذارند ارزوی گذر از تو:
به من بگو كه مرا از دهان شیر بگیر!

به من بگو كه برو در دهان شیر بمیر!

بگو برو جگر كوه قاف را بشكاف!
ستاره ها را از آسمان بیار به زیر؟
ترا به هر چه تو گویی، به سنجش سوگند

هر آنچه خواهی از من بخواه، نمره بالا مخواه.
كه نمره بالا، راه درازی به مرگ پیوسته ست!

تو آرزوی بلندی و، دست من كوتاه
تو دوردست امیدی و پای من خسته ست.
همه وجود تو ترس است و جان من ترسو
چراغ چشم تو تست و راه من بسته است.

<شاعر مشیری تحریف کننده ملیکا ملازاده>